Chillen in Chitwan

Ik zeg tijd voor een nieuw reisverhaal! Op dit moment staat jullie dag op het punt om te beginnen en die van mij zit er alweer voor de helft op. Ik schrijf dit verhaal vanuit het Jungle World Resort in Chitwan, waar ik samen met Bharat voor twee dagen verblijf als onderdeel van mijn introductieprogramma. Het is hier heel slecht te vertoeven. Lees: een eigen kamer met airco, een tv en een tweepersoonsbed, een warme douche waar je lekker lang onder kan staan zondat dat deze koud wordt, een zwembad, ligstoelen en een mooie tuin met fruitbomen. Dat kan slechter toch ;-)

Voordat ik ga vertellen hoe ik hier terecht gekomen ben zal ik jullie eerst nog even mee terug nemen naar mijn tweede dag in Kathmandu...

Mijn eerste nacht was niet slecht, ondanks het kei harde bed en het feit dat het de hele nacht continu geregend heeft. Ik was natuurlijk zo gebroken van mijn reis dat ik bijna 10 uur non-stop geslapen heb. Heeeeeeeerlijk! Het was nog wel een beetje gek om wakker te worden in een vreemde kamer, in je eentje in een vreemd land, maar toch ergens voelde het ook wel als vertrouwd. Na rustig wakker worden, een ontbijt met Bharat ergens in de Thamel (het stadscentrum), de eerste flinke stortbui, thee met mango in het appartement, werd ik op de hoogte gebracht van het ontstaan van de Stichting Cross Borders. Aan de hand van een PowerPoint presentatie werd me verteld over de Nepalese gebruiken, wat er van je wordt verwacht als vrijwilliger, hoe het in zijn werk gaat en alle do's en dont's. Gelukkig heb ik al het enige aan ervaring uit India dus echt nieuw was het niet. Daarna was het tijd voor mijn eerste les Nepali. Aan de hand van een boekje met woorden en zinnen las Bharat het voor en mocht ik het nazeggen. Al snel bleek dat mijn uitspraak zo goed was, dat ik het zelf mocht lezen en Bharat niks anders hoefde te doen dan knikken en bevestigen dat het goed was. Oftewel in plaats van twee keer een uur les, zei die na een half uurtje....je doet het zo goed, je kan ales lezen dus we zijn wel klaar voor vandaag. Of ik nou weet wat ik precies gelezen heb en of ik dat ik het al uit mijn hoofd ken: haha, zeker niet! Maar de kop is eraf. Nu nog het toepassen in de dagelijkse praktijk. Daarna ben ik met Bharat achter op de motor naar de school gegaan waar ik vrijwilligerswerk zal gaan doen. Niet Orchid Garden, wat ik had gedacht, maar Balaju Day Care Centre. Een heel avontuur, kris kras door het verkeer, door allerlei plassen modder (door de hevige regenval van vannacht), ieniemienie straatjes, links, rechts, bruggetje hier...en ondertussen een routebeschrijving, ja, dan moet je hier bij dit gebouw naar links, dan naar rechts....uhuh, of ik dat over een paar dagen nog steeds weet.

Balaju Day Care Center is een heel klein schooltje, met maar twee klaslokaaltjes, 20-25 kinderen uit hele kwetsbare gezinnen en twee (niet officieel bevoegde) leerkrachten. Een plek waar ik als leerkracht echt van invloed kan zijn door het delen van mijn kennis en ervaring. Een hele uitdaging, maar van grote betekenis. De kinderen vonden me meteen erg interessant en na een kopje thee en korte kennismaking was het tijd voor lunch. Ik moet er nog echt wel aan wennen om ook tussen de middag een warme maaltijd te eten, maar merk dat ik het wel nodig heb voor mijn energie. Na de lunch ben ik alleen teruggelopen naar het appartement, heb ik lekker even geslapen (wat had ik dat nodig zeg!) en gerelaxt. 's avonds werd ik gebeld door Bharat dat hij nog ergens ver weg zat en te laat weer terug zou zijn om met mij samen te eten, dus ben ik maar alleen op pad gegaan. Met behulp van de app mapsme had ik een van de restaurantjes waar we al een keer gegeten hadden zo gevonden en ging het me aardig af zo alleen en kwam ik ook weer veilig thuis. Een warme douche (een erg snelle, omdat er niet zoveel water uit de kraan kwam) en snel mijn bed in...de volgende dag op tijd op voor onze trip naar Chitwan. 

Chitwan
Om 5:45u ging de wekker. Pffff, het kostte me wel even wat moeite om eruit te komen. Ben zo geen ochtendmens en al helemaal niet na een onrustige nacht waarin ik veel wakkeer geweest ben. Maar eenmaal op was het wel te doen. Snel mijn spullen gepakt en op weg naar de bus. Ik was op tijd (ja, de wonderen zijn de wereld nog niet uit), maar aangezien alles hier op zijn dooie gemakje gaat...komt de tijd niet zo nauw. Een ideale plek dus om te leren ontspannen. Met de toeristenbus gingen we op weg naar Chitwan, zonder tegenslagen, een reis van 6u. We waren Kathmandu nog niet uit of het was al file. Er is maar een main road de vallei uit waar al het verkeer overheen moet, dus je kan wel voorstellen wat voor chaos dat is. Veel getoeter en een hoop slechte chauffeurs die op een twee-baans weg met zijn 5ven naast elkaar willen proberen te rijden. Oftewel dat gaat een keer fout. En ja hoor...ergens onderweg kwam ineens de oplegger voor ons in botsing met een bus die de bocht op de smalle bergweg net iets te ruim nam. Het gevolg: iedereen de bus uit, allemaal mensen die zich ermee gingen bemoeien, het hele verkeer vast, een drukte van jewelste en uiteindelijk de traffic police die het mocht komen oplossen. Dat leverde ons een hoop vertraging op, maar een overheerlijke pannenkoek met suiker onderweg maakte dat weer helemaal goed. Ik heb het geluk dat ik overal kan slapen dus heb in de bus een paar keer lekker mijn ogen even dicht gedaan om wat slaap in te halen. Uiteindelijk hebben we er 7:30u over gedaan om in Chitwan te komen en was ik nog gaarder dan een klontje. Om half 3 kwamen we aan in het Jungle World Resort, hebben we geluncht en ben ik daarna omgevallen op bed. 's avonds zijn we langs de rivierbedding gelopen van het National Park, hebben we de eerste krokodillen gespot, verschillende soorten vogels gezien en gehoord en hebben we de zon onder zien gaan. Prachtig!! Ik heb nog nooit zo kunnen genieten van de schoonheid van de natuur, en ervaren dat het ook mogelijk is om even niks te denken of te voelen. Gewoon alleen maar te genieten van het moment. Wel willen denken, maar het gewoon niet kunnen. Dat is voor mij echt een bijzondere ervaring. Fijn om te voelen dat het dus wel mogelijk is om te ontspannen en het gevoel te hebben even niks te hoeven. Voor mij mocht dat moment wel een eeuwigheid duren. Helaas kon ik er maar een uurtje van genieten en stond ons nog een cultureel programma te wachten met allerlei verschillende soorten dansen door de locale bevolking. Leuk om te zien, maar met een hele zaal vol irritante Chinezen was ik blij dat het maar een klein uurtje duurde. Terug naar het resort voor het avondeten, waar ze hier wel iets bijzonders van maken. Ik heb nog nooit friet, rijst en pasta op een bord zien liggen...en dat is dan ook alles wat ik niet eet. Gelukkig lag er ook nog iets van groente bij en had ik toch niet zo veel honger gezien de hitte en het feit dat het al 21u was. Ik kon het niet laten om nog even het zwembad in te duiken en een paar baantjes te trekken voordat ik naar bed ging. Wat een heerlijk zacht bed, ideaal om even bij te komen na zo'n lange dag.

Vanmorgen weer op tijd op (6u de wekker), snel ontbijt, tas gepakt, klaar voor een kanotocht over de rivier en een wandeling door de jungle onder leiding van een gids van het resort. We hebben verschillende soorten vogels, krokodillen, apen, nijlpaarden, hertjes en insecten gezien. En een hoop regen. Het begon als een beetje te druppelen en eenmaal in de jungle kwam het met bakken uit te lucht gevallen. Wat was ik blij met mijn regenjas....maar ondanks dat was ik helemaal nat en klam van de hitte. Als helemaal doorweekt kwamen we de jungle uit, mijn voeten vol met modder en een broek vol met naalden van bloemen in het hoge gras. In de regen hebben we een Elephant Breeding Center bezocht waar heel veel olifanten en hun jongen te zien waren. Weer terug op het resort kreeg ik de tijd om even bij te komen en heb ik er meteen gebruik van gemaakt om dit reisverslag te typen. Best gek dat ik voor mijn gevoel al de hele dag erop heb zitten, en dat het pas het begin van de middag is. Ik heb net mijn lunch achter de kiezen en ga zo weer op pad voor een olifanten safari. I'll keep you up to date....