Op vakantie in Pokhara deel 2

7 augustus 2018 - Delhi, India

Eigenlijk had ik dit verhaal al veel eerder willen schrijven, maar mijn dagen zitten letterlijk overvol en de tijd om rustig te zitten en een verhaal te schrijven is schaars. Zeker nu het einde van mijn reis eraan zit te komen en ik eigenlijk nog zo veel wil zien en doen. Maar bij deze, zoals beloofd, deel twee van mijn vakantie in Pokhara.

Waar was ik ook alweer gebleven....
Het was mijn plan om tot maandagmiddag in Pokhara te blijven, maar toen ik van Bharat hoorde dat de school waar ik heel graag een paar dagen wilde gaan kijken, ook middenin de examens zat, had het niet zo veel zin om daar speciaal voor terug te komen. Aangezien niks vast ligt hier in Nepal, plannen heel vaak wijzigen en alles komt zoals het gaat (en ik dat inmiddels gewoon zonder moeite kan accepteren), was ook mijn plan snel aangepast. Binnen no time had Bharat mijn vliegticket, kosteloos, omgeboekt en zou ik pas woensdag weer terug vliegen naar Kathmandu. Heerlijk om nog een paar dagen extra in Pokhara te kunnen blijven, want het voelt hier echt alsof ik op vakantie ben. Niks hoeft en alles mag! Al voelt het ook wel een beetje dubbel omdat ik ten slotte naar Nepal gekomen ben om me in te zetten als vrijwilliger, en daar deze week niet veel van terecht gekomen is. Maar ach, ik mag het mezelf best wel gunnen om tijdens deze reis de tijd te nemen om te genieten.

Na een super leuke avond bij auntie thuis ben ik er maandagochtend op uit getrokken naar de Bindhyabasini Mandir tempel, ergens in het noorden van de stad. Lekker decadent heb ik me door een taxi recht voor de deur af laten zetten..iets waar ik ook wel aan kan wennen ;-) Het is deze maand een speciale maand waarbij op de maandagen vrouwen massaal de tempels bezoeken om te bidden voor een goed huwelijk, een goede gezondheid van hun partner en ongetrouwde vrouwen voor het vinden van een goede man. Wie weet wat het mij nog kan brengen. Het bidden wordt vervolgd met dag vasten waarbij er veel dingen verboden zijn om te eten...je moet er wat voor over hebben als vrouw om dit te doen...maar het wordt door velen gedaan. Wederom een trap met een klim naar boven. Op deze manier kom ik wel aan mijn dagelijkse work-out. Wow, wat een mensenmassa. Hordes vrouwen gehuld in prachtige saries in de meest felle kleuren. Ik denk dat ze hier op hun mooist willen zijn vandaag. Loop ik daar tussen in mijn flodderbroek en mijn hempje. Maar geweldig om te zien en om middenin te zitten. Overal wordt gebeden, vinden rituelen plaats en staan de vrouwen in rijen opgesteld om te tempel binnen te kunnen gaan. Ik kan niet stoppen met het maken van foto's, zo indrukwekkend. Ook hier word ik weer gevraagd om mee op de foto te gaan. Ditmaal is het een groepje oudere mannen wat het lef heeft om het te vragen. Een voor een worden de foto's gemaakt en mijn glimlach wordt meer een aangenomen houding dan dat ik het echt leuk vindt. Ik vraag me af wat ze na afloop gaan zeggen over deze foto's en misschien is het maar beter dat ik dit niet weet. Het zou zomaar kunnen dat ik ineens de nieuwe vrouw van ben. Er zijn maar een paar mannen te vinden in het hele gebeuren, maar toch..als ik een man zou zijn, zou dit de plek zijn waar ik naartoe zou gaan om mijn ogen uit te kijken. Ik heb het geluk om ook nog een trouwerij te kunnen aanschouwen terwijl ik daar ben. De bruid, bruidegom en familie zien eruit alsof ze zo uit een Bollywood-film gestapt zijn...net echte celebrities. Na een uurtje heb ik het weer gezien en komt Bibas me ophalen. Samen pikken we Jana en Anish op bij de school en is het tijd voor ontspanning. We rijden naar het Himalayan waterfront resort halverwege het Sarangkot gebergte om daar te gaan zwemmen. Dit resort staat bekend om het mooie uitzicht over de stad. Maar natuurlijk hoe voorspelbaar, het is natuurlijk middenin de moesson-tijd, onderweg: stortregen. Geen hand voor ogen te zien, alleen maar het wit en grijs van de bewolking. Maar we geven niet op, nu we er toch zijn..eerst maar even lunchen met een spelletje zeeslag. En opeens trekt het helemaal open. Als sneeuw voor de zon, als uit het niets lossen de wolken op en is het prachtige uitzicht te zien. De regen is gestopt en ondanks dat er niks van de stralende zon te zien is duiken we toch het zwembad in. Echt ijskoud, door de regen...maar heerlijk verfrissend. Afwisselend regent het, maar als echte bikkels zijn we er niet weg te slaan. Ik was wel heel blij dat ik aan de rand van het zwembad ook gewoon onder een warme douche kon staan en vanuit daar de rest kon aanschouwen. We hadden de grootste lol samen en ook nog het geluk om uiteindelijk de zon tevoorschijn te zien komen. Dus zelfs chillen op een lounge-seat werd ons gegund. Terwijl Jana en ik zoveel mogelijk zonnenstralen probeerde op te vangen om maar een beetje bij te kleuren, probeerde onze Nepalese vrienden zich daar juist voor te verstoppen om niet nog bruiner te worden. Haha, zie je het voor je: een aantal ligbedden, met twee witte dames erop en daarnaast Bibas en Anish, verstopt onder blauw witte gestreepte handdoeken. Als afsluiting van de dag een Netflix filmavondje op de kamer in ons guesthouse. Bij de plaatselijke winkel in een garagebox een hele berg aan chips, chocolade en andere lekkere dingen gekocht om optimaal te kunnen genieten. Ik zeg weer een perfecte dag! De dag erna ben ik lekker in mijn eentje gaan wandelen naar north lake side, waar de hippies zich gevestigd hebben. Langs de waterkant allerlei alternatieve winkeltjes en barretjes, wat heeft Pokhara toch veel verschillende mooie plekjes om te ontdekken. Na een lunch met Jana en een middagdutje ben ik lekker nog even gaan shoppen...cocktailtje aan het meer (met happy hour: twee voor de prijs van een - altijd lekker), hapje eten, kroegje en naar bed. De ochtend van mijn laatste vakantiedag in Pokhara ben ik er weer op uit getrokken om over de boulevard te struinen, te winkelen en te genieten. Met een hoop cadeautjes voor mezelf op zak kon ik met een tevreden gevoel weer terug naar huis. Zo voelt mijn appartement in Kathmandu inmiddels wel. Maar wat had ik graag nog langer in Pokhara willen blijven...helaas zit het er alweer op. Met een vlucht aan het begin van de middag vertrok ik op tijd weer naar het vliegveld. Met een oreo-lunch, vertraging, gelukkig een groter, en voor mijn gevoel veiliger, vliegtuig en een hoop regen helaas weer geen uitzicht op het Himalayagebergte. Hopelijk is me dit gegund als ik weer terug vlieg naar Nederland....maar dat is nog even afwachten. Weer veilig thuis kan ik niks anders zeggen dan dat ik met een glimlach terug kijk op deze fijne mini-vakantie, waarin ik echt heb kunnen ontspannen, een hoop nieuwe mensen heb leren kennen en op en top heb kunnen genieten. Dit gevoel ga ik proberen zo lang mogelijk vast te houden.

Wat vliegt de tijd, met nog maar een paar dagen te gaan zit mijn avontuur er alweer bijna op. Hoe gek het misschien klinkt maar heb nog helemaal geen zin om terug te komen. Ik geniet steeds meer van de drukte van de stad, daarnaast de ontspanning en de instelling van go-with-the-flow, je laten leiden door dat wat er komt. 

Bovenstaande geldt al niet meer, want ik ben inmiddels al aan mijn terugreis begonnen. Ik heb mijn eerste vlucht al achter de rug en zit nu op Delhi airport te wachten. Nog 8 uur te gaan voordat mijn vlucht naar Amsterdam vertrekt, om 3:45u om precies te zijn (rond 00:00u Nederlandse tijd). Genoeg tijd om dit verhaal af te typen, te posten en zeer waarschijnlijk dadelijk nog een verhaal te posten, want ik heb nog zoooooooo veel om te vertellen. Tot zo ;-)

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

3 Reacties

  1. Mama Paulie:
    7 augustus 2018
    Yess. Wat een relaxt genieten. Heerlijk dat je dat ontdekt hebt en je daaraan kunt overgeven. Go with de flow.. een mooi nieuw motto. Goede reis iris
  2. Marie-Anne:
    7 augustus 2018
    Goede reis verder Iris! En ik wens je een heel lange tijd n a g e n i e t e n.....
  3. Ans:
    7 augustus 2018
    Wat een mooi verhaal weer Iris uit het altijd verassende Nepal!
    Goed vervolg van je reis en tot later.